معنی و فی انفسکم افلا تبصرون قران نهم

معنی و فی انفسکم افلا تبصرون قران نهم را از سایت نکس 98 دریافت کنید.

آیه 21 سوره ذاریات

وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ «20» وَ فِی أَنْفُسکُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ «21» وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ «22»

و در زمین برای اهل یقین، نشانه‌هایی است. و در (آفرینش) خودتان (نیز نشانه‌هایی از قدرت، عظمت و حکمت الهی است.) پس چرا (به چشم بصیرت) نمی‌نگرید؟ و (تقدیر و تدبیر) رزق شما و آنچه وعده داده می‌شوید، در آسمان و عالم بالاست.

فَوَ رَبّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ «23»

پس به پروردگار آسمان و زمین سوگند، این سخن ما حق است همچنان که شما سخن می‌گویید. (همان طور که در سخن گفتن خود شک نمی‌کنید، در گفته‌های ما نیز شک نکنید.)

نکته ها

قرآن، شرط هدایت شدن و به یقین رسیدن از طریق آیات طبیعت و کتاب شریعت را، دلِ آماده می‌داند: «آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ»، «لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ» «1»، «لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ»* «2»، «لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ»* «3»، «لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ»* «4»، «لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ»* «5»، «لِأُولِی النُّهی‌»* «6»، «لَآیاتٍ لِلْمُتَوَسّمِینَ» «7»، «لَآیاتٍ لِلْعالِمِینَ» «8» و «هُدیً لِلْمُتَّقِینَ» «9».

در آفرینش زمین و انسان نکات بسیاری نهفته است از جمله:

حجم زمین، مساحت و عمق آن، کوه‌ها و دره‌ها، فاصله آن با خورشید و کرات دیگر، حرکات‌

«1». یونس، 67.

«2». رعد، 3.

«3». رعد، 4.

«4». ابراهیم، 5.

«5». نحل، 79.

«6». طه، 128.

«7». حجر، 75.

«8». روم، 22.

«9». بقره، 2.

جلد 9 - صفحه 250

گوناگون زمین، معادن پیدا و ناپیدا، روئیدنی‌ها، آب‌های ذخیره شده، رنگ‌ها، سنگ‌ها، خاک‌ها، میوه‌ها، گیاهان، تصفیه کنندگی زمین، تأمین کننده تمام نیازهای ساکنان آن و دارا بودن مواد غذایی برای تغذیه همه حیوانات و انسان‌ها، که برای طالبان یقین نشانه‌های قدرت و حکمت خداوند است.

حالات مختلف بدن، از نطفه تا مراحل بعد، نشانه قدرت اوست. غرایز گوناگون انسان نشانه حکمت و علم او به نیازهای انسان است.

هماهنگی میان حواسّ بدن و عدم اصطکاک آنها با یکدیگر، نظام استخوان‌بندی و اعصاب، دستگاه تنفس، دستگاه گوارش، دستگاه بینایی و شنوایی، نظام دفاعی، همه و همه نشانه‌هایی از خداوند قادر متعال است.

حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: خداوند تو را شنوا و بینا آفرید، هم شاد می‌شوی و هم غضبناک، هم گرسنگی را احساس می‌کنی و هم سیری را. «1»

مردم به خاطر ضعف ایمان به مقدّر بودن رزق، گرفتار گناه، سرقت، کم فروشی، حرص، بخل و انواع خلافکاری‌ها می‌شوند.

نزول رزق، با حساب و کتاب دقیق است، «عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزّلُهُ إِلَّا بقَدَرٍ مَعْلُومٍ» «2» اصل و سرچشمه نزد ماست و ما جز به مقدار معلوم، فرو نمی‌فرستیم.

آیه‌ «فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ» را چند نوع می‌توان معنا کرد:

الف. مراد باران باشد که از آسمان نازل می‌شود و همچنین نور و ابر و باد و ...

ب. مراد آن باشد که تقدیر امور زمینیان در آسمان‌هاست.

ج. رزق ابدی که بهشت است در آسمان‌هاست.

د. تحقق وعده‌های الهی (نزول رحمت یا عذاب) از سمت آسمان است. «3»

«مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ» یعنی همان اندازه که سخن گفتن شما برایتان محسوس است و واقعیّت دارد، وعده‌های الهی نیز همین گونه است، پس در آنها شک نکنید.

«1». تفسیر نورالثقلین.

«2». حجر، 21.

«3». تفسیر راهنما.

جلد 9 - صفحه 251

پیام ها

1- نشانه‌های قدرت و حکمت الهی در زمین، همراه با پیشرفت علم و کشف اسرار طبیعت، روز به روز آشکارتر می‌شود. وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ‌ ...

2- آیات و نشانه‌های الهی در زمین، بسیار زیاد و قابل توجّه است. «وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ» (کلمه‌ «آیاتٌ» جمع و نکره آمده که بیانگر تعدّد و عظمت است.)

3- خداشناسی، باید بر اساس یقین و بصیرت باشد. «وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ»

4- تا روحیه باور در انسان نباشد، نعمت‌ها نشانه خداوند شمرده نمی‌شود. «آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ»

5- مطالعه طبیعت، راه تقویت ایمان و باور توحیدی است. «آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ»

6- وجود انسان به قدری با عظمت است که خداوند آن را هم ردیف کره زمین قرار داده است. فِی الْأَرْضِ‌ ... فِی أَنْفُسکُمْ‌

7- خودشناسی، راه خداشناسی است. آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ‌ ... فِی أَنْفُسکُمْ‌

8- مشکل اساسی کفّار و بی‌دینان، سطحی نگری آنان است و خداوند آنان را از این جهت مورد توبیخ قرار می‌دهد. «أَ فَلا تُبْصِرُونَ» (بصیرت، به معنای نگاه عمیق و دقیق است)

9- نگاهی که همراه با بصیرت نباشد، قابل توبیخ و سرزنش است. «أَ فَلا تُبْصِرُونَ»

10- سرچشمه‌ی رزق، در آسمان است. (باران، نور، باد، ابر و هوا و ...) «وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ»

11- هرگونه خیر و برکت یا قهر و عذاب الهی، به عنوان پاداش یا کیفر از آسمان نازل می‌گردد. فِی السَّماءِ ... ما تُوعَدُونَ‌

12- آسمان و زمین، تحت ربوبیّت و تدبیر الهی در مسیر کمال است. «فَوَ رَبّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»

13- تأمین و تقدیر روزی زمینیان در آسمان‌ها، نمودی از ربوبیّت گسترده خداوند در آسمان و زمین است. «فَوَ رَبّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»

جلد 9 - صفحه 252

14- قدرت نطق و سخن گفتن، از مواهب ویژه پروردگار به انسان است که خداوند برای حقیقی بودن سخن و وعده‌ی خود، به سخن گفتن بشر مثل می‌زند. «إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ»

منبع مطلب : wiki.ahlolbait.com

مدیر محترم سایت wiki.ahlolbait.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

آیه 21 سوره ذاریات

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ «15» آخِذینَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذلِکَ مُحْسنِینَ «16» کانُوا قَلِیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ «17» وَ بالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ «18» وَ فِی أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ «19»

وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ «20» وَ فِی أَنْفُسکُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ «21» وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ «22» فَوَ رَبّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ «23»

ترجمه‌

همانا پرهیزکاران در بوستانها و کنار چشمه‌های روانند

با آنکه گیرنده و قبول کنندگانند آنچه را که داد بایشان پروردگارشان همانا ایشان بودند پیش از این نیکوکاران بودند

آنانکه کمی از شب خواب میکردند

و در سحرها طلب آمرزش مینمودند

و در مالهای ایشان بهره‌ای بود برای درخواست‌کننده و بی‌روزی مانده‌

و در زمین نشانه‌ها است برای یقین دارندگان‌

و در خود شما آیا پس نظر نمیکنید

و در آسمان است روزی شما و آنچه وعده داده میشوید

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین همانا آن حق و درست است مثل آنکه سخن میگوئید.

تفسیر

خداوند سبحان بعد از ذکر شمّه‌ای از احوال کفّار بیان فرموده حال اهل ایمان و تقوی را که در آخرت میان باغها و کنار نهرهای جاری میباشند و راضی و دل خوشند بنعم بی‌پایانی که خداوند بایشان انعام فرموده چون در دنیا نیکوکار بودند کمی از شب را می‌خوابیدند و سحرها بنماز و دعا و استغفار از خدا مشغول می‌شدند چنانچه در تهذیب و مجمع از امام صادق علیه السّلام نقل نموده که مراد هفتاد مرتبه استغفار نمودن در نماز وتر است آخر شب و محتمل است مراد از خوابیدن کمی از شب خوابیدن کمی از شبها باشد چنانچه در کافی از آنحضرت نقل نموده که مراد آنستکه کمتر شبی نماز شب از آنها فوت میشد که برنخیزند برای آن و

جلد 5 صفحه 64

بخوابند و در تهذیب از امام باقر علیه السّلام نقل نموده که آنها میخوابیدند ولی هر وقت یکی از آنها از این پهلو بآن پهلو میشد میگفت الحمد للّه و لا اله الّا اللّه و اللّه اکبر و ممکن است تمام اینمعانی مراد باشد بحسب اشخاص و احوال و اوقات و در اموال ایشان علاوه بر حقوق واجبه الهیّه حقّی مفروض و مقرّر از خودشان بود برای کسیکه طلب کند و کسیکه طلب نکند با آنکه فقیر و مستحق باشد و در کافی از صادقین علیهما السلام محروم بمحارف تفسیر شده که باز مانده از کسب و روزی را گویند و در زمین دلائلی بر علم و قدرت و وحدت و رحمت و حکمت الهی موجود است که از شماره بیرون و از ستاره افزون می‌باشد لذا گفته‌اند در هر چیزی برای خدا نشانه‌ای است که دلالت بر یگانگی او دارد و هر چه در عالم موجود است نمونه‌ای از آن در وجود انسان یافت میشود که هر یک منفردا و تمامی مجتمعا دلالت تام بر وجود صانع خبیر بصیر علیم حکیم رحیم کریم قدیم دارد لذا انسانرا عالم صغیر خوانده‌اند که در آن عالم کبیر مندرج شده است و شرح این جمله در کتب حکمت مفصّلا ذکر شده و اینجا محتاج به بیان نیست هر کس بهر عضوی از اعضاء ظاهری و باطنی و بسر تا پای خود جمعا نظر کند میفهمد که چه خالقی دارد ولی قدری فکر و دقت میخواهد تا یقین حاصل شود و چون آیات انفسی دلالتش واضحتر است از آفاقی آنجا للموقنین فرموده یعنی برای کسانیکه اهل تحصیل یقین میباشند و اینجا افلا تبصرون یعنی مگر چشم ندارید که به بینید اگر چه مقصود اعمال دیده بصیرت و نظر عبرت است ولی تعبیر فرق میکند و در مجمع از امام صادق علیه السّلام نقل نموده که مراد آنستکه خدا تو را شنوا و بینا خلق فرموده خشم میکنی و خشنود میشوی و گرسنه و سیر میگردی و اینها همه از آیات الهی میباشند و قمّی ره نیز مانند آنرا نقل نموده است و در خصال از امام صادق علیه السّلام نقل نموده که مردی از امیر المؤمنین علیه السّلام سؤال نمود که بچه چیز شناختی پروردگار خود را فرمود بفسخ عزیمتها و نقض همتها چون همّت نمودم پس مانع شد از همّ من و عزم کردم پس حکم کرد بر خلاف عزم من دانستم که مدبّر امور غیر از من است و در توحید مانند این سؤال و جواب را نیز از آنحضرت‌

جلد 5 صفحه 65

نقل نموده است و گفته‌اند مایه ارتزاق بنی آدم باران است که از آسمان میبارد و بسبب آن ارزاق عباد تأمین میشود و عذاب الهی بر اهلش از آسمان نازل میگردد و بهشت فوق آسمان هفتم است و این مراد از و فی السماء رزقکم و ما توعدون است و از امام مجتبی علیه السّلام نقل شده که پرسیدند از ارزاق خلق فرمود در آسمان چهارم است و بقدر قسمت هر کس نازل میشود و قمّی ره نقل فرموده که باران از آسمان نازل میگردد پس بیرون میآید از زمین بسبب آن قوتهای اهل عالم و مراد از ما توعدون اخباری است که راجع برجعت و قیامت و غیرها از آسمان میرسد و بعضی گفته‌اند مقصود آنستکه روزی بندگان و هر چه بهر کس برسد از خیر و شرّ در آسمان بتقدیر الهی مقدّر شده خواه بر حسب وعده باشد خواه نباشد و با قطع نظر از اقوال و اخبار بنظر حقیر محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق میشود و نزول هر فیض و هر نعمت و هر بلا و محنتی از عالم بالا در اینعالم مسلّم است و مواعید الهیّه هم به این منوال است و در خاتمه خداوند قسم یاد فرموده بعزت و جلال خود که آنچه ذکر شد از عذاب کفّار و نعیم ابرار و وجود آیات و تقدیر ارزاق حقّ است مانند آنکه ناطق بودن انسان حق است و جای شبهه و تردید نیست یعنی باین وضوح و ظهور است پس باید باین درجه یقینی و مورد اطمینان باشد.

منبع مطلب : www.alketab.org

مدیر محترم سایت www.alketab.org لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.