تاثیر و نقش فردوسی در ادبیات یا هنر
تاثیر و نقش فردوسی در ادبیات یا هنر را از سایت نکس 98 دریافت کنید.
�����
��� ������� �� ���� � ������ ����� �
��� � ��� ������
��� ������� ������ ������� � ��
��� ��� ����� ��ѐ ��� ������ �� ���� �
������ ����� � ��� � ��� ������ ���� ���
�� ǐ� ������ ������ �� ������� ��� ���
�� ��� ��� ���� � ���� ���� � �����
������ . ������� ������ ���� ������� ��
��� ������ ��� �� ����� � ����� ����� ��
������ � ������ �� ��� ������� �����
����� .
���
� ����
������ ��� ������� �� ������� � ��������
����� ���� ��� ����� .
������� ������ ��� �� ������ ����
� �� �������� ��������� ���� ����� ��
��� �� ������� ���� � �������� ���� ����
����� ��� � �� �� ���� ��� ��ѐ���� �
������ ������� �� ������ ����� ���� �
����� ���� ��� ������ � ���� �� �� ��� �
����� ���� �� Ӂ��� ��� .
������ �� ����� ���� ��� ���� ����
� ������ �� ������� ������� ����� �����
��� �ǎ��� � �������� ���� �� ��� ���
���� � ���� �� �� �� �� � ����� � ������ �
���� ����� � ������� � �� ��ʐ� ����
������ ��� .
����� ������ ������ �� �� ������
���� ���� ������� ����� ������ ����
����� ����� �� ������ ������� ����� ��
���� ����� ��� �� ���� ��� ��������
����� � ������ ���� � �� �� ���� ��� ���
�� ������ � ����� ���� ��� ���� ������
��� .
�э� ��� ������ ������ ������
��� ���� ���� ��� �� ������ ���� ������
��� ����� �� �ǎ���� ���� � ���� ���������
��� ���� ������ ���� ����� �� �� ��� ��
����� ����� ���� ��� �� �� ��� �� ����
���� ���� ����� � ���� ���� ���� �� ��
��� ��� �� ������� ����� ������ �� ���
������� ���� ��� � ��� ���� ��� ����
���� ����� � ������� ��� ���� ���� �
����ʐ� ��� ��� �������� � ����� ������
���� ��� � ���� � ���� �� ��� �������
������� �� ���� ����� �������� ���ǔ
���� ���� ���� ���� ��� �� ����� �������
����� � ������ � �� ������ ���� � ����
���� � ��� ������ �� ����� ������� ����
������ ��� � ������ �� ���� �� �� ��
������ � ������� ���� ���� ���� � ��
�� ������ ������� ��� �� �� ��� ������
���� ������ ����� ��� ����� �� ��� ���
������� ���� � ������� �� ������� ����
���� �� �� ���� ��� ������ ���� ����� �
��� ������� ��� ����� ���� ����� �
������ ���� �� �� ����� ��� �� ������
�э� ������ ����� ���� ���� ��� .
������� ����� � ����� ������ ��
������� ���� �������� �� �� �� ������ ��
������ ��� ���� �� �� ��� ���� ���� �
����� ����� ������� ����� � �� �� �����
�� ������ �� ���� �� �� �� �� ����� �� ���
��� ���坐�� � �� ���� ������ ��� � ���
����� .
����� ������ ���� ����� ��� ����
�� ������� �� �� ���� �ǎ���� ��� �
�������� ���� ��� ���� ������� .
��� (( ������ )) �� �� ����� ���
(( ���� �� )) ��� �Ԑ� (( ����� ))
���� ��� (( ������ )) ����� ( �� ���
����� ) � (( ���� �� )) ����� (( ������ �� )) �
( ����� ) ����� (( ����� �� ������� ����
�� ����� �� ����� )) ���� ��� .
����� (( ������ )) ������ ���
����� �� �� ��� �� (( ���� ��� ))
�� ���� ��� ( ������ ) ���� ������ �
( ���� ��� ) ���� (( ������ ���� ������ ���
)) ���� ���� ��� .
Ȑ��� ��� �� ���� ����
�� �� �� ����� ��� ��� � (( ���� ))
���� ��� (( ����)) �� ����� ((��� �
����� )) ����� ��� .
***
ǐ� ��� ����� ��� ���� ��
�� Ȑ���� �� ��� (( ������ )) ��
�� ��� ���� ( ������ ) �� ����� ��
���� (( ���� )) ����� ������ �� ��� ��� ((
������ �� )) ����� �� ���� ��� ����� ��� .
�� ����ϐ�� �������� ��
����� ������ �� (( ������ )) ��
�� ��� ��� ���� (( ���� )) �� ����� ((
��� )) ����� ��� � ��� ��� �� ���� ������ ((
���� ���� )) ���� ����� ��� .
� ��� ��� ��� � ����� � ���
(( ������ )) ��� �� ���� ���
***
���� ���
�� ������ ��� ��
�� ���� ����� �� ���� ��
�� ��� ��� (( ���� )) ����� (( ����� ))
���� ��� � (( ���� )) ���� (( ��� ��� )) �� ���
��� ������ ���� ���
***
�� �� �Ԑ� �� ��� �� ��� ���
�� ��� ���� �� ��� (( ����� )) ��� ���
�� ��� ���� ������ (( ����� )) ��
����� (( ������� )) ����� ��� � ���� ����
�� ���� ��� �ǎ� ��� ����� �� ���� �����
��� .
***
��� ���� ��� � ��� �� ��
��� ��� ���� ��� �����
���� ��� ���� ����� ��� ���� ��� .
��� ������� �� ���� ����
(( ����� )) ���� ���� � ����
���� (( ������ )) �� ��� ���� �����
����� � ����� ��� .
�� ���� �� ���� (( ����� )) ��
����� (( ������ )) ����� ��
�� ��� ����� (( ����� )) ����� ���� �
������� � ( ��� ) ����� (( ���� )) ���� ��� .
�� ��� ��� �� �� �� �� � ���
�� ��� � �� �� � �� ����ѐ�
������ ��������� �� ��� ���� ����
( ����ѐ� ) �� ������ ���� � ������ ��� ��
����� ��� ����� ��� .
Ȑ���� ������ �� ����
����� ��� ���� �� �� ����
�� ��� ����� (( ����� )) ������ ((
����� � ���� ��� )) ���� ��� ������ ( ���
��� ) ��� ����� ���� (( ����� ���� ))
������� ����� .
Ӂ�� �� ���� ��ϐ� (( �� ����))
������� � �� ������ ������
���� ��� (( �� ���� )) ����� (( ����
���� )) ����� ��� ��� .
��� ��� �ѐ� ���� ��� ��
����� ��� (( ��� �� �� ��� ))
�� ��� ��� ��� (( ��� �� ��� ���� ))
����� (( �� ��� ������ ���� ���� )) �������
���� ������ ��� .
��� ��� ��� �� �� (( �� ��� ))
��� ���� ��� ��� ��� � ��� �
�� ��� ���� (( ����� )) �� ����� ((
����� ���� �� ��� ��� ����� ���� )) � ((
������� ��� �� �� ����� ����� �����
���� ��� ����� ��� )) � ����� ������ .
�� �� �� ����� ��� (( ��� ��� ))
��� ��� �� ��� ���� ����
�� ��� ��� ( ��� ��� ) ����� ((
��������� � ����� )) ��� .
(( ���� ����� )) ����� �����
��� ��� ������� �����
�� ��� ����� ������ ( ����� ��� ) ��
����� ��� ��� � ��� ���� � ���� �������
�� ����� ( ������ � �� ��� ) ����� ��� .
�� �� ��� ���� �� �� ��� ���
�� (( ����� )) ��� ����� ���
�� ��� ��� ( ����� ) ����� ����� �
������ ���� ��� .
��� ���� ����� ����� ����
�� �� � (( ����� )) ������
( ����� ) �� ��� ����� ����� (( �����
��� )) � ������ ���� ��� .
����� ������ �� �Ӂ���
����� ���� �� �� �� ����
�� ��� ���� ���� �Ӂ��� �� �����
����� ����� ��� .
������ �� ����� (( ��� ��� ))
����� � ���� �� � ��ϐ��
�� ��� ��� (( ��� ��� )) ����� ((
������ ����� ��� � ��� ����� )) ����� ���
��� .
����� �� ���� ������ ���
�� ����� ���� ( ����� )) � ���
�� ��� ���� (( ����� )) ����� ����
��� ���� ��� .
Ȑ��� ����� ������ ���
����� � �� (( ��� ����� )) ���
�� ��� ��� ��� ������ ( ��� �����
��� ) �� ����� ( �� �� ��� ���� ) ����� ���
������ �� ����� ��� (( ��� ��� ��� )) ��
����� (( ���� ��� ��� ���� )) ���� ���� ���
.
��� ���� �� ��� (( ����� ��� ))
�� �� ��� ���� ��� �� ���
(( ����� ��� )) �� ��� ���� ����� ((
���� ��� )) ����� ��� ��� .
�� �� �ѐ���� � ����� (( �� �� ))
� ����� ȍ�� ��� ��������
�� ��� ����� ( �� �� ) ����� ( ��
���� � �� ��� ) ���� ��� ������ ( ����
���� ) �� (( ����� ���� )) ����� (( ����
����� � �� ���� ���� )) ���� ���� ��� .
���� ��� ���� �� �� ������
�� � ��� �� ��� �� ������
�� ��� ����� (( ������ )) �� �� ����
����� ������� ��� ����� ����� ����� ��� .
������� ���� ���� ��� ����
��� ��� ���� ����� ����
�� ��� ���� ���� ��� ����� �����
���� ���� ��� .
����� ���� ȁ���� ���
����� ����� ����� ����
�� ��� ��� ��� ( ����� ) ������
����� � ������ ��� .
���� ��� ��� ����� ���
����� � ��� �� ����� ���
�� ��� ��� ( �� ����� ���� ) ������
���� ���� � ���� ����� ��� .
� �� � ���� ����� ���� ���
�� �� �� ���� ȍ�� ������
���� �� ��� �� �� ��� �� ���
ȍ�� ������� ��� ���� ������
�� ������ ���� ( ��� ȍ�� ���� )
������ ( �� ����� ���� �� ����� ��� ) � (
���� ����� ���� ) ����� ��� ��� .
***
��� ���� ���� ��� ��� �� ���
��� ���� �� ��Ґ�� ����
�� ��� ��� ( ��Ґ�� ���� ) ����� (
������ ����� ��� ) ���� ��� � ������ ����
� ����� ��� .
***
�� �ѐ�� � ���� ���� ���
�� ����� ��� � ��� ��� ���
( �ѐ�� ) �� ��� ����� ����� ( ����
���� � ��ѐ �� ) ����� ��� ��� .
***
�� �� �� �� ����� ����� ���
��� ������ ��� ����� ���
( ����� ���� ) �� ��� ���� ������
����� ���� ��� .
����� ��� ��� ����� ������ ��� ��
����� ����� ���� � �������� � ��������
�� ������ �� ���� �� ����� �� �������
���� ���� � ���� ����� �� ����� � ������
� ��� ������ ��� . � ��� �� ����� ���� ��
������� � ������ ���� �� ���� ��� ������
���� �� ���� ����� ������� ���� ���� ��
����� �� ����� ���� ���� ����� ���� ���
��������� �� ����� ����� � ����� ���
���� ���� ��Ӂ��� � ���� ������ �����
������ �� �� ������� ��� �� �� ���� ����
���Ԑ�� � ��� ������ .
�
� �������
�� ��� ����� ���� ����� �
������� ������ ����� �� �����
����� ���� ���� ���� ����� ����� �� ����
���� � ���� �� �� ���э�� ����� ��� ���
���� ��� �� ��� ����� ����� ����� ����
��� �� ���� ���� ������ � �� ���� ��ѐ
���� ������ ����� ����� � ���� ���� ���
�� ��� ��� �� ���� ���� � ����� �����
������ ����� ����� . ���� ��� ������
���� ��� �� �� ������ ��� ��� �� �� ����
������� ������ � ����� �� ������� ������
� ������ �� ����� ������� �� ������ �
�� ������ ������ ���� ���Ґ�� ��ѐ ��
��� �������� .
���� ���� ���� ����� ���� � ��������
���� ������� � ����� ������ �������
����� ���� ���� ����� ����� ����� �
����� ��� ��� �� ����� ������� �� �� ���
����� ���� ����� ���� ����� ���� ����
��� � ��� �� ���� �� �����ϐ�� ����� ���
���� ���� ������� �� �� ��� ���� ������
������� .
�
� �����
������� �� ��� �����
������� ���� ����� ��� �� �������
���� ����� ����� �� ������ � ������ ���
�� ��ѐ���� ������ ��������� ����
����� ����� .
����� ������� (( ��� �� )) ������� �
(( ������ ����� )) � (( �� ��� )) ������ � ((
���� ������ )) ������ � ���� ������� ((
���� �� � ��� � ������� � ��������� ))
���������� � ��������� ����� � ����� �
����� �� ���� ����� ��� ����� ��� ��� ��
������� ��������� ������� � ����� ��
���� ����� �� ���� ���� ��� ������ ����
���� .
منبع مطلب : www.ichodoc.ir
مدیر محترم سایت www.ichodoc.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
نقش شاهنامه در هنرهای تجسمی/ فردوسی سرچشمه الهام هنرمندان ایرانی
به گزارش خبرنگار مهر، شاهنامه فردوسی فخیمترین حماسه ملی ایرانیان است و تقریبا هیچ ایرانی نیست که به این حماسه و حماسهسرایش یعنی فردوسی عرق نداشته باشد. شاهنامه، حافظ راستین سنتهای ملی و شناسنامه قوم ایرانی است. شاید بیوجود این اثر بزرگ، بسیاری از عناصر مثبت فرهنگ آبا و اجدادی ما در طوفان حوادث تاریخی نابود میشد و اثری از آنها به جای نمیماند.
اهمیت شاهنامه فقط در جنبه ادبی و شاعرانه آن خلاصه نمیشود و پیش از آن که مجموعهای از داستانهای منظوم باشد، تبارنامهای است که بیتبیت و حرف به حرف آن ریشه در اعماق آرزوها و خواستههای جمعی، ملتی کهن دارد.
تفکر فردوسی و اندیشه حاکم بر شاهنامه همیشه مدافع خوبیها در برابر ظلم و تباهی است. ایران که سرزمین آزادگان محسوب میشود همواره مورد آزار و اذیت همسایگانش قرار میگیرد ولی با دلاوری دلاوران بر دشمنان فائق آمده است که این تفکر برای همه خلاقان هنرهای تجسمی خوشایند بوده و هست و باز هم به همین خاطر همیشه شاهنامه فردوسی در آثار هنرمندان تجسمی متبلور شده است.
تجلی شاهنامه در نقاشی و نگارگری
شاهنامه فردوسی در زمانی تنظیم و سروده شد که مردم ایران از تسلط کارگزاران متعصب خلفای بغداد و حکام وقت ایران بر مقدرات و زندگی خود رنج میبردند. این قصه شباهت زیادی به داستان پیدایش نقاشی قهوهخانهای دارد که آن هم در برههای از زمان شکل گرفت که توده مردم از رخنه و نفوذ دو ابر قدرت سیاسی همزمان خود (روسیه و بریتانیا) بر ایران به ستوه آمده بودند بنابراین برای حفظ وحدت ملی و جلوگیری تاثیرات بیش از حد هنر بیگانگان بر فرهنگ و هنر ایران به خصوص نقاشی، گرایش به مضامین حماسی شاهنامه فردوسی پیدا کردند و این تمایل با انقلاب مشروطیت شدت یافت.
نقاشی قهوهخانههای از جمله هنرهایی است که تجلی شاهنامه در مضمونهای حماسی آن به وضوح دیده میشود. به خصوص در صحنههایی نظیر نبرد رستم و سهراب، نبرد رستم و اشکبوس و دیگر قهرمانهای شاهنامهای.
از نقاشان مشهور سبک قهوهخانهای میتوان به حسین قوللر آقاسی و محمد مدبر اشاره کرد که حسین قوللر آقاسی، سردمدار نقاشیهایی با مضمون حماسی و محمد مدبر را سردمدار نقاشیهایی با مضمون مذهبی دانستهاند.
یکی از سبکهای نقاشی که شاهنامه فردوسی در شکلگیری آن تاثیر بسزایی داشته، نقاشی قهوهخانهای است که از اواخر دوره زندیه و اوایل دوره قاجاریه وارد عرصه نقاشی ایران شده است.
با سروده شدن و به نظم درآوردن شاهنامه توسط حکیم طوس، نقالان دورههای بعد به ویژه در دورههای مغول، ایلخانان، و تیموریان به بیان داستانهای حماسی و شاهنامهخوانی با توجه به مضامین شاهنامه فردوسی روی آوردند. با رواج یافتن قهوهخانهها در دورههای بعد کار نقالی و شاهنامهخوانی به قهوه خانهها کشیده شد.
هنر معاصر ایران تاثیرپذیر از هنر و به خصوص نقاشی غربی است که شروع این تاثیرپذیری به اواخر دوره صفوی و سلطنت شاه عباس دوم (که محمد زمان را برای فرا گرفتن نقاشی به ایتالیا میفرستد) بر میگردد. این روال در دوره قاجار با توجه به اوضاع و شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم به اوج خود میرسد.
در اواخر دوره قاجار بود که نقاشان عامی بدون تاثیرپذیری از نقاشی فرنگی و با حفظ رعایت اصول نقاشی سنتی ایران به تصویر نقل نقالانی روی آوردند که یادآور دلاوریها و قهرمانیهای ایرانیان بودند و رویهای در پیش گرفتند تا بتوانند روحیه حماسی را با پیشینه تاریخی و دلاوریهای این مرز و بوم در ذهن مردم جای دهند.
با هدف جلوگیری از خودباختگی فرهنگی رایج در آن برهه از زمان، بهترین اثر حماسی که میتوانستند آن را الگوی روش کار خود قرار بدهند، شاهنامه فردوسی با مضامین حماسی آن بود.
اگر چه نقاشیهایی که از داستانهای شاهنامه از ابتدای دوره قاجار تا آغاز جنبش مشروطیت تصویر میشد، به نقاشی قهوهخانهای نزدیک بود ولی هنوز روح حماسه در آنها تجلی نداشت اما با ظهور مشروطهخواهی و مشروطیت در ایران، روح حماسهطلبی در بین ایرانیان عهد قاجار جانی تازه گرفت و نقش نقاشان قهوهخانهای که مضامین حماسی شاهنامه را بر تابلوی نقاشی کشیده بودند، بیشتر احساس میشد.
در این عهد نقاشانی با همان روحیه چون حسین قوللر آقاسی که از بین توده مردم برخاسته بود، توانست با بهرهگیری از موضوعات شاهنامه، دلاوریها و حماسهخواهیهای اصیل ایران را به شیوهای ترسیم نماید که هم کمترین بهره از عناصر غربی و یا به قول مردمان آن زمان "فرنگی"، در کارش دیده شود و هم با رعایت اصول نقاشی سنتی ایران که بیشتر از خیال خود برای نقاشی بهره میگرفتند، به ترسیم دلاورانی چون رستم و سهراب، نبرد رستم و اشکبوس و... با چهره و سبک سنتی ایران بپردازد.
در این میان نگارگریهای نگارگرهای ما همیشه از دنیای غنی سوژههای خلق شده توسط فردوسی یعنی شاهنامه سیراب شدهاند و همواره از این کتاب و حماسه در آثار خود استفاده کردهاند.
نگارگری در ایران کاربردهای متفاوتی دارد. یکی از کاربردهایش استفاده از آن برای تصویرسازی صفحات کتاب بود. از کتبی که در ایران مکرر مصور و با نگارگری تزیین میشده، شاهنامه فردوسی است که همواره سرچشمه الهام هنرمندان ایرانی به خصوص نقاشان قرار گرفته است.
همیشه و همهجا از شاهنامه شاه طهماسب یاد میشود ولی جالب اینجاست که ما نمونه قابل دیگری هم داریم که به نهایت زیبایی ترسیم شده است.
در دوره سلطان ابوسعید، آخرین حاکم ایلخانی با هنرمندی مانند احمد موسی، یکی از مهمترین نقاشان تاریخ نقاشی ایران آشنا میشویم. احمد موسی در این دوره، فصل جدیدی در نقاشی و طراحی ایرانی به عنوان (مکتب اول تبریز) را به وجود آورد. این شیوه در دوران آل جلایر و ترکمانان در تبریز، شیراز، بغداد، بینالنهرین و در عصر تیموریان در هرات و ماوراالنهر گسترش یافت. مهمترین شاهکار به جا مانده از مکتب اول تبریز، شاهنامه سلطان ابوسعید است.
این شاهنامه احتمالا، زیرنظر احمد موسی و شاگردانش مصور شده است. شاهنامه سلطان ابوسعید دارای ۵۸ مجلس است و در نقاشیهای این شاهنامه، نقوش و عناصر هنر ایرانی، چینی، هندی و روم شرقی به چشم می خورد و شیوه طراحی حیوانات بخصوص اسب ها متاثر از شیوه سلجوقی است.
مجسمه فردوسی نمادی برای فردوسی
نمیتوان به رابطه هنرهای تجسمی و فردوسی نگاه کرد و به ابوالحسنخان صدیقی اشاره نکرد که هر آنچه تصویر از بزرگان تاریخ کشورمان داریم از اوست.
همه ابوالحسن خان صدیقی را با مجسمه فردوسی او میشناسند ولی باید بدانند که وی بود که برای بزرگانی چون حافظ، سعدی، فردوسی و ... هم چهره ترسیم کرد.
در سال ۱۳۲۹ صدیقی به انجمن آثار ملی پیوست. در این دوران او چهرهنگاری از مشاهیر علمی و ادبی ایرانی را به انجام رساند و مجسمههای ماندگاری از این مشاهیر ساخت. چهرهنگاری از سعدی، بوعلی سینا، فردوسی و حافظ حاصل این دوران است.
او سرانجام در سال ۱۳۴۰ از دانشگاه تهران بازنشسته شد اما تمام هم و غم خود را به مجسمهسازی اختصاص داد. با سفر به ایتالیا موفق شد مجسمههای ماندگاری در ایتالیا بسازد. مجسمه نادر و همراهاش در آرامگاه نادرشاه مشهد و مجسمه فردوسی در میدان فردوسی تهران و مجسمه خیام پارک لاله تهران هم حاصل این سالها است.
صدیقی به جز مجسمه فردوسی میدان فردوسی تهران چند تندیس دیگر هم برای فردوسی ساخته است. تندیسی از جنس سنگ مرمر کارارا به ارتفاع ۱۸۵ سانتیمتر ساخته دست هنرمند وی در سال ۱۳۴۸ است که اکنون در آرامگاه فردوسی واقع در شهر توس نصب شدهاست.
همچنین تندیسی از جنس بتون مسلح به ارتفاع دو متر و ۲۰ سانتیمتر و قاعده یک متر که طی سه ماه به وسیلۀ علی رجبیمقدم با طرحی از صدیقی با الهام از تندیس فردوسی در آرامگاه وی در توس ساخته شدهاست. این تندیس با پشتیبانی موسسه فرهنگی هنری فرهنگسرای فردوسی در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۳۸۵ در محوطه دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد نصب شده است.
گزارش از مجید احمدی
منبع مطلب : www.mehrnews.com
مدیر محترم سایت www.mehrnews.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
نقش شاهنامهی فردوسی در تاریخ ادب و فرهنگ ایران چیست؟
به نظر من فردوسی را میتوان به عنوان پدر معنوی ایرانیان معرفی کرد. کتاب عظیم شاهنامه فردوسی میتواند بهعنوان آینه تمام عیار فرهنگ و ادب ایران جلوهگر باشد.
برای شناخت و آگاهی از هویت و تبار ایرانی و آگاهی جمعی، هیچ سندی شفافتر و گویاتر از شاهنامه فردوسی وجود ندارد.
درست است که داستانهای موجود در شاهنامه اکثراً پرداخت این حکیم بزرگ نیست بلکه اکثر داستانهای شاهنامه در طول دوران کهن تحت عنوان خداینامه که در حقیقت مبین و معرف تاریخ و فرهنگ و تمدن ایرانیان میباشد، توسط فردوسی به نظم درآمده است.
اگر ما خداینامه و شاهنامههای مختلف را تحت عنوان شاهنامه ابوشکور بلخی و ابومؤید بلخی و گشتاسبنامه که توسط شاعر بزرگ همدوره فردوسی، یعنی دقیقی طوسی و دیگران به نظم درآمده را با شاهنامه فردوسی مقایسه کنیم، درخواهیم یافت که هیچ یک از آنها به استثنای فردوسی نتوانسته است در مقابل حرکتی که سعی در ایجاد بحران هویت ما را داشته، مقاومت کند و هنر فردوسی نیز در همین مقاومت در پیشگیری از تعرض به هویت ما بوده است.
فردوسی در نهایت استادی و شرف و بزرگواری داستانهای کهن تاریخی ما را بسیار استادانه در قالب واژگانی دری، تنظیم و موجب حفظ و نگهداری زبان و ادب و فرهنگ ایران زمین گردیده است.
شاهنامه فردوسی بر حسب احیای هویت ایرانی و تهییج غرور ملی گردیده است.
شاهنامه عصاره جهانبینی ایرانیان در گذشته بوده و به طرق مختلف به ما میاموزد که مسئولیت هر کس در مقابل پیرامونش چگونه باید باشد.
وقتی میفرماید: بیا تا جهان را به بد نسپریم
در همین تک مصرع بخش بزرگ از فلسفه و تاریخ و سیاست گذشته ما را بیان میکند و به ما توصیه میکند که میهن را به سیاهدلان، مکاران، بدسرشتان و بیگانهپرستان نسپریم. میفرماید:
جهان را نباید سپردن به بد/ که بر بدکنش بیگمان بد رسد
منبع مطلب : javabkoo.com
مدیر محترم سایت javabkoo.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
جواب کاربران در نظرات پایین سایت
مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.